Κυνηγαμε την ευτυχια σα να ειναι ενα απιαστο ονειρο, ενω εκεινη βρισκεται μεσα μας, σε μικρες καθημερινες στιγμες....Στιγμες που ισως κρατανε λιγο, αλλα αν τις εκτιμησουμε θα γινουμε πραγματικα ευτυχισμενοι... αυτο ειναι το σημαντικο, να μαθεις να εκτιμας αυτο που εχεις....και ξερεις γιατι?? γιατι αλλοι παλευουν να το αποκτησουν...

    Φυσικα μιλαω ΚΑΙ για το πιο απλο πραγμα....την υγεια....αλλοι αγωνιζονται για να κρατηθουν στη ζωη και εσυ τι κανεις?? γκρινιαζεις, κλεινεσαι στον εαυτο σου και βαζεις τον εαυτο σου πανω απ ολα....ασχημο πραγμα να εχεις διπλα σου ολα τα καλα του κοσμου και να μην τα εκτιμας μα πανω απ ολα να μην τα αναγνωριζεις....ασχημο πραγμα να μην εκτιμας το γεγονος οτι σημερα ξυπνησες ζωντανος!

    Διασκεδασε, περνα καλα σαν να μην εχει τελειωμο η χαρα, σα να οδευεις σε ενα πλοιο με προορισμο το αγνωστο, με προορισμο το νησι της ομορφιας, της ξεγνοιασιας και της ανεμελιας....ριξε μια ματια γυρω σου....ανθρωποι απλοι, ονειρα απραγματοποιητα, φοβος για το αγνωστο..... και θα  μου πεις ε και??τι κανουν?? αυτο που προσπαθουν να κανουν ειναι να ξεπερασουν τα εμποδια της ζωης γιατι καθε εμποδιο ναι μεν σου βαζει τρικλοποδια αλλα απο την άλλη σε εκτοξευει, σου δινεις ωθηση να παρεις τα πανω σου και να πηγαινεις ολο και πιο ψηλα....σε ταρακουνα για τα καλα, σου δινει στηριγμα για να σταθεις ορθιος  και προσηλωμενος στο στοχο σου ώστε να περνας καλα και να φερνεις εις περας καθε ειδους προβληματα..!!!

    Αρα λοιπον μπορουμε να ονειρευομαστε ή χανουμε το θαρρος μεχρι τελευταια στιγμη??Ασφαλως ολοι κανουμε ονειρα, ολοι εχουμε σκεφτει κατι πιο απιθανο κατι πιο μαγικο ή εν τελει κατι το οποιο λαχταραμε.....Ισχυει αυτο που λεμε ''η ελπιδα πεθαινει τελευταια''.....ή μηπως εμεις τη σκοτωνουμε ενω προπορευομαστε με σιγουρια οτι θα πεθανει??παυω να ονειρευομαι σημαινει παυω και να ελπιζω, παυω να περιμενω κατι…..αρα εχω εξ ολοκληρου την δικη μου πεποιθηση ότι εκεινο ή το δεινα δε θα επιτευχθει….

    Δε θα ηταν πιο ωραιο να ονειρευομαστε χωρις περιορισμους κ να κανουμε τα ονειρα μας πραγματικοτητα???σιγουρα ναι….αλλα παντα μεσα μας υπαρχει και θα υπαρχει ο φοβος του απραγματοποιητου συμφωνα με τον οποιο καλουμαστε από πριν να λαβουμε υπ οψιν για να μην βρεθουμε προ εκπληξεως…είναι καλο μεχρι εκεινο το βαθμο που δεν ''καταπαταται’’ η ελευθερια του ονειρου, η ελευθερια του να εισαι ανθρωπος….

     Ας ζησουμε ολοι ελευθερα….ας παραμεινουμε ανθρωποι εχοντας κάθε δικαιωμα να περναμε καλα…..κανενας δε θα μας εμποδισει να ονειρευομαστε εφ οσον κ εμεις οι ιδιοι επιδιωκουμε να επεκτεινουμε τη φαντασια μας….ας οδευουμε σε μια ζωη γεματη στοχους και ονειρα…..εξαλλου αυτή τη σημασια εχει η λεξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ να περπατα με ψηλα το κεφαλι και να αντιμετωπιζει όλα τα προβληματα….αλλιως που ξερουμε? μπορει να ειμασταν και ερπετα και να μην αντιμετωπιζαμε κάθε ειδους δυσκολια αλλα να τις δεχομασταν παθητικα...

Επεστρεψα μετα απο καιρο,

φιλια, Νάσια

<3

Να που (η δική μας τουλάχιστον) εξεταστική έφτασε σχεδόν στο τέλος της!

Παραδέχομαι πως είμαι από τα άτομα πως εάν τους δώσεις δέκα μέρες για μια εξέταση θα προετοιμαστούν τις 2, αααάντε 3 προηγούμενες μέρες. Γιατί; Δεν είμαι σίγουρη... Ας εξετάσουμε λοιπόν δυο τρία πραγματάκια με τα οποία συσχετίζονται τα μαθήματα που "δίνουμε".

Γνώσεις, ελπίζω πως όλες-όλοι σας είστε σε μία σχολή που σας ενδιαφέρει. Προσωπικά είμαι. Φιλοσοφία και παιδαγωγική, πόσο ωραία και ενδιαφέροντα θέματα. Μου προσφέρουν έτσι τα εξεταζόμενα σε κάθε εξεταστική μαθήματα τη δυνατότητα να μάθω πολλά και διάφορα για δύο θέματα τα οποία με ενδιαφέρουν πολύ. Εξακολουθώ όμως, όχι απλά να διαβάζω την τελευταία μέρα, αλλά να βρίσκω πιο ενδιαφέρουσα τη φλόγα του κεριού που κουνιέται απέναντι μου, από το βιβλίο που έχω μπροστά μου. Γιατιί; Έλα μου ντε!

Επόμενο, κάθε μάθημα που περνάω είναι ένα βήμα πιο κοντά στο πτυχίο, ένα πτυχίο το οποίο, πρώτα ο Θεός σε μία τέτοια κατάσταση στην Ελλάδα, θα με βοηθήσει να βρω δουλειά και να ασχοληθώ με παιδιά τα οποία υπεραγαπώ! Γιατί λοιπόν δεν τους δίνω παραπάνω προσοχή; Με πάνε ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο!!!

Τέλος, ο βαθμός που θα πάρω θα είναι καλύτερος αν διαβάσω, ε και όπως και να το κάνουμε μια ικανοποίηση την παίρνω όταν γράφω 8-9 και όχι 5! 

Τι είναι αυτό λοιπόν που με κρατάει; Αυτό που υπερβαίνει την επιθυμία μου να πετύχω;

Δεν είμαι και σίγουρη, αλλά μήπως δεν κάνουμε αυτό για το οποίο προσπαθούμε, για εμάς; Ή ακόμη χειρότερα, μήπως επειδή κανένας άλλως στο κοντινό μέλλον δε θα "ευεργετηθεί" από αυτό εκτός από εμάς, δε μας νοιάζει και τόσο να ασχοληθούμε; Θέλουμε πραγματικά τον βαθμό; Ή μήπως στο τέλος της εξεταστικής θα μας πάρουν οι γονείς μας τηλέφωνο και θα μας ρωτήσουν "Πώς έγραψες;";

Ναι, τα παιδιά με ενδιαφέρουν πάρα πολύ και θα ήθελα στη ζωή μου να κάνω όσα παιδιά ευτυχισμένα μπορώ, είναι όμως αυτό το όνειρο μου αυτήν τη στιγμή; Τόσες πολλές ερωτήσεις που όχι μόνο δεν ξέρουμε να απαντήσουμε, αλλά αποφεύγουμε και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας.

Αφιέρωσε λίγα λεπτά από τη μέρα σου, κλείσε τα μάτια σου και δες τον εαυτό σου να κάνει κάτι, να τραγουδάει, να παίζει, να λύνει μαθηματικά... οτιδήποτε! Αν πιάσεις το πρόσωπό σου να χαμογελά δώσε λίγο χρόνο από τη ζωή σε αυτό το κάτι. Ξέχνα για αυτόν τον λίγο χρόνο όλα τα πρέπει που σου έμαθαν οι γονείς σου και όλες τις προσδοκίες τους που σου έχουν περάσει, άθελα τους φυσικά. Κάθε πρότυπο που προβάλει η κοινωνία και οτιδήποτε "θεοποιεί" η παρέα σου. Μείνε μόνος εσύ, εσύ και ο εαυτός σου. Συγκεντρώσου πάνω σε αυτό και κάλεσε το να έρθει στη ζωή σου. Μην κάνεις όμως απλά τη σκέψη, δείξε στον Θεό, στο σύμπαν, όπου θες εσύ, πως προσπαθείς για αυτό και το θες πραγματικά, γιατί το αξίζεις, αξίζεις να είσαι ευτυχισμένος!

Αυτά από εμένα, ωραία να τα γράφεις και να τα συνειδητοποιείς, γιατί δεεεεεν μπορώ να πω ότι έχω ξεγράψει κάθε λαθεμένη πεποίθηση από μέσα μου. Σιγά σιγά κι εγώ, μαζί με εσάς. Και μην ξεχνάτε, όλοι γύρω σας, ο κάθε ένας ξεχωριστά είναι ένας άνθρωπος, που σκέφτεται και νιώθει, που έχει και αυτός τις πεποιθήσεις του όπως και εσείς, συνειδητοποιήστε πως όλοι εκεί έξω έχουν ανάγκη να είναι αποδεχτοί και πιστέψτε με οι σχέσεις σας με τους άλλους θα γίνουν πιο όμορφες!