Αγαπημένε μου! Πόσο ευτυχισμένη με κάνεις.
Η ζωή σου, ζωή μου και η δική μου, δική σου.

Πόσο όμορφο είναι να έχεις κάποιον να αγαπάς και να σε αγαπάει, να είναι δίπλα σου σε όλα γιατί αλλιώς δεν είναι ζωή.

Μου είπες πως είσαι ευτυχισμένος, συνειδητοποίησες πως δεν μπαίνουμε "ολοκληρωμένοι" στη σχέση, αλλά πληγωμένοι, πληγωμένοι βαθιά. Μα δεν είμαστε μαζί για να θεραπεύσουμε μονόπλευρα ο ένας τον άλλο. Είμαστε εδώ μαζί, για να δίνουμε ένα γλυκό φιλί στην πληγή και σιγά σιγά να βοηθάμε τον άνθρωπό μας να ολοκληρώνεται.

Είσαι φως! Φως δυνατό που μου δείχνει επιλογές και τις δυνατότητες μου. Που φωτίζεις όλους γύρω σου. Φως μέσα μου που κάθε στιγμή με κάνει να χαμογελάω και να βουρκώνω από την ένταση του. Να με φωτίζεις... Φως μου.

Μαζί σου μαθαίνω τόσα πολλά! Πως ο εαυτός μου, η ψυχή μου αξίζει πολλά, και βασικότερο από όλα να φανερωθεί. Να αρχίσει να ξεδιπλώνεται μαζί με τη δική σου, όχι παράλληλα, μαζί.
Πως καμία αξία δεν έχει το ωραίο αν δεν το μοιράζεσαι, όχι με όλο τον κόσμο, με αυτούς που σε αγαπάνε.

Κι αυτή η λέξη; Πόσο σημαντική για σένα... Με αγαπάς;
Κι εγώ πως νιώθω δίπλα σου ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον κόσμο; Αν αυτό δεν το καταφέρνει η αγάπη, τότε ποιος;

Αγαπημένε μου, μαζί σου θέλω τη ζωή, αφού μαζί σου την μαθαίνω και είναι τόσο όμορφη.
Να μου μιλάς και να με κρατάς στην αγκαλιά σου. Κι αν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε δεν ξέρω τι είναι.