ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ, ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ

Να που (η δική μας τουλάχιστον) εξεταστική έφτασε σχεδόν στο τέλος της!

Παραδέχομαι πως είμαι από τα άτομα πως εάν τους δώσεις δέκα μέρες για μια εξέταση θα προετοιμαστούν τις 2, αααάντε 3 προηγούμενες μέρες. Γιατί; Δεν είμαι σίγουρη... Ας εξετάσουμε λοιπόν δυο τρία πραγματάκια με τα οποία συσχετίζονται τα μαθήματα που "δίνουμε".

Γνώσεις, ελπίζω πως όλες-όλοι σας είστε σε μία σχολή που σας ενδιαφέρει. Προσωπικά είμαι. Φιλοσοφία και παιδαγωγική, πόσο ωραία και ενδιαφέροντα θέματα. Μου προσφέρουν έτσι τα εξεταζόμενα σε κάθε εξεταστική μαθήματα τη δυνατότητα να μάθω πολλά και διάφορα για δύο θέματα τα οποία με ενδιαφέρουν πολύ. Εξακολουθώ όμως, όχι απλά να διαβάζω την τελευταία μέρα, αλλά να βρίσκω πιο ενδιαφέρουσα τη φλόγα του κεριού που κουνιέται απέναντι μου, από το βιβλίο που έχω μπροστά μου. Γιατιί; Έλα μου ντε!

Επόμενο, κάθε μάθημα που περνάω είναι ένα βήμα πιο κοντά στο πτυχίο, ένα πτυχίο το οποίο, πρώτα ο Θεός σε μία τέτοια κατάσταση στην Ελλάδα, θα με βοηθήσει να βρω δουλειά και να ασχοληθώ με παιδιά τα οποία υπεραγαπώ! Γιατί λοιπόν δεν τους δίνω παραπάνω προσοχή; Με πάνε ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο!!!

Τέλος, ο βαθμός που θα πάρω θα είναι καλύτερος αν διαβάσω, ε και όπως και να το κάνουμε μια ικανοποίηση την παίρνω όταν γράφω 8-9 και όχι 5! 

Τι είναι αυτό λοιπόν που με κρατάει; Αυτό που υπερβαίνει την επιθυμία μου να πετύχω;

Δεν είμαι και σίγουρη, αλλά μήπως δεν κάνουμε αυτό για το οποίο προσπαθούμε, για εμάς; Ή ακόμη χειρότερα, μήπως επειδή κανένας άλλως στο κοντινό μέλλον δε θα "ευεργετηθεί" από αυτό εκτός από εμάς, δε μας νοιάζει και τόσο να ασχοληθούμε; Θέλουμε πραγματικά τον βαθμό; Ή μήπως στο τέλος της εξεταστικής θα μας πάρουν οι γονείς μας τηλέφωνο και θα μας ρωτήσουν "Πώς έγραψες;";

Ναι, τα παιδιά με ενδιαφέρουν πάρα πολύ και θα ήθελα στη ζωή μου να κάνω όσα παιδιά ευτυχισμένα μπορώ, είναι όμως αυτό το όνειρο μου αυτήν τη στιγμή; Τόσες πολλές ερωτήσεις που όχι μόνο δεν ξέρουμε να απαντήσουμε, αλλά αποφεύγουμε και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας.

Αφιέρωσε λίγα λεπτά από τη μέρα σου, κλείσε τα μάτια σου και δες τον εαυτό σου να κάνει κάτι, να τραγουδάει, να παίζει, να λύνει μαθηματικά... οτιδήποτε! Αν πιάσεις το πρόσωπό σου να χαμογελά δώσε λίγο χρόνο από τη ζωή σε αυτό το κάτι. Ξέχνα για αυτόν τον λίγο χρόνο όλα τα πρέπει που σου έμαθαν οι γονείς σου και όλες τις προσδοκίες τους που σου έχουν περάσει, άθελα τους φυσικά. Κάθε πρότυπο που προβάλει η κοινωνία και οτιδήποτε "θεοποιεί" η παρέα σου. Μείνε μόνος εσύ, εσύ και ο εαυτός σου. Συγκεντρώσου πάνω σε αυτό και κάλεσε το να έρθει στη ζωή σου. Μην κάνεις όμως απλά τη σκέψη, δείξε στον Θεό, στο σύμπαν, όπου θες εσύ, πως προσπαθείς για αυτό και το θες πραγματικά, γιατί το αξίζεις, αξίζεις να είσαι ευτυχισμένος!

Αυτά από εμένα, ωραία να τα γράφεις και να τα συνειδητοποιείς, γιατί δεεεεεν μπορώ να πω ότι έχω ξεγράψει κάθε λαθεμένη πεποίθηση από μέσα μου. Σιγά σιγά κι εγώ, μαζί με εσάς. Και μην ξεχνάτε, όλοι γύρω σας, ο κάθε ένας ξεχωριστά είναι ένας άνθρωπος, που σκέφτεται και νιώθει, που έχει και αυτός τις πεποιθήσεις του όπως και εσείς, συνειδητοποιήστε πως όλοι εκεί έξω έχουν ανάγκη να είναι αποδεχτοί και πιστέψτε με οι σχέσεις σας με τους άλλους θα γίνουν πιο όμορφες!